fotografia przyrody

Prace Małgorzaty Niemczury (są ot autoportrety) przenoszą nas na przełom XIX i XX wieku. Mimo skromnych środków stylistycznych odbiorca zdecydowanie odczuwa powiew historii. Niewątpliwą zaletą kadrów jest dobre światło z pięknym światłocieniem, dobra relacja proporcji oświetlenia twarzy i tła, czarno-biała stylistyka oraz umiejętne upozowanie modelki. Ciekawą propozycję przesłała Justyna Dąchór-Rogalewska. Proszę zwrócić uwagę na harmonię kompozycji (uspokajająca równomierność rozmieszczenia kwiatów), wyszczególnienie przedstawiciela motywu głównego za pomocą ostrości (środkowa część kadru) oraz niecodzienna obróbka graficzna (odrealnione kolory). Deseniowa kompozycja kwietna, mimo niezbyt wyrafinowanych roślin zdecydowanie przykuwa wzrok. Dwa pejzaże z postacią jako sztafarz (urozmaicenie krajobrazu sylwetką ludzką) sprawiają, że zaczynamy tęsknić za wakacyjnymi wędrówkami górskimi. Zdjęcia charakteryzują się dobrym, konturowym światłem,…

Umieszczenie głównego motywu w ramie jest jednym z wielu sposobów na skupienie widza na motywie w nim zawartym. Gosia Niemczura użyła bramy, portalu do podkreślenia więzi rodzinnych. Postaci są ustawione tyłem do widza i patrzą w odległą przestrzeń – ich przyszłość. Anna Kornaś zaprezentowała radosny portret dziewczynki. Do wykonania zdjęcia wystarczy krzesło, biała ściana i okno. Oczywiście ważne są umiejętności rozweselenia, pobudzenia dziecka do spontanicznego ukazywania emocji, co autorce udało się w stu procentach. Czy starożytne, ateńskie piękno było natchnieniem autora do wykonania zdjęcia “ciążowego”? Tego nie wiemy. Jednak kadr Przemysława Kralki ukazuje wystylizowaną kobietę niczym grecką boginię. Klasyczne piękno zdjęcia urzeka widza. Dwie stylizacje świetlne Ilony Gęśli ukazują autorkę…