Portrety dziecięce, kobiece, męskie i kogut. Najlepsze zdjęcia po recenzji zdjęć online. 362 Kursy i 354 AFO

Dwa portrety Adrianny Grabskiej cechuje doskonały kontakt z modelami, dobre światło, nietypowy punkt widzenia, dobra obróbka. Ujęcia są ponadczasowe i rzeczywiście uWIECZNIAJĄ wizerunki dzieci.

Katarzyna Godziebiewska wykazała się umiejętnością dostrzegania okazji fotograficznych. Na zdjęciu mamy dziewczynkę na dywanie z opadłych kwiatów. Wydawałoby się: prosta sprawa. Jednak na taką wrażliwość trzeba poczekać, ukształtować ją. Proszę mi uwierzyć.

Zdjęcie Marioli Mierzwy-Dudzińskiej epatuje energią dziecięcą. Pozytywnymi falami przenika oglądającego ten obrazek. Dziewczynka jest dobrze oświetlona i umiejętnie wkomponowane w rabaty kwietne. W efekcie dziecko promienieje siłą witalną i zaraża innych miłośników fotografii portretowej.

Natalia Ziemnicka przenosi nas w bajkowy świat wykreowany za pomocą umiejętności kontaktu z modelkami, scenerią, światłem i obróbką fotograficzną. Piękne zdjęcie!

Patrycja Walczewska posiada dar wnikania wgłąb osobowości. Wykonane portrety poza doskonałym światłem oraz intrygującą, nietypową kompozycją (bazującą nawet na błędzie), mają wyraźny akcent artystyczny.

Paulina Kotarska wykonała zdjęcia, które mają swój styl. To bardzo ważne. Poza walorami wizualnymi daje się odczuć piętno oryginalnego punktu widzenia fotografki.

Ujęcie Ilony Gęśli wpisuje się w gatunek dobrej fotografii zwierzęcej. Sfotografowany kogut niemal przemawia swoim groźnym spojrzeniem. Mamy tutaj wysoki stopień personifikacji. Kogut jest jak wyjęty z filmów animowanych.

Zdjęcie Mirosława K. Z powodzeniem mogłoby znaleźć zastosowanie w komercyjnych wydania z dziedziny mody. O ile okulary przeciwsłoneczne na nosie w fotografii portretowej są ewidentnym błędem, to w fotografii zawodowej czasem jest to celowy zabieg, aby skupić uwagę widza na produkcie, nie na pięknych oczach modelki. Wszak oczy najbardziej przyciągają wzrok widza.

Ewa Lorska zaprezentowała zdjęcie bazujące na prostej zasadzie kontrastu. Z jednej strony dziecko – krucha istota. Obok pal z liną, która wiele przeszła. Na dole ujęcia, dostrzegamy niewyraźne cienie rzucane przez malca i drewno. Kształty rozmywają się i z trudem jesteśmy w stanie rozpoznać źródło cienia. Prosta, logiczna kompozycja  i dobry moment naciśnięcia spustu zdecydowanie przekonuje mnie do tej fotografii.

Gratuluję wyśmienitych ujęć!